คน...หนึ่งคนที่เคยมาพบกันก็เพียงแค่นั้น ผ่านมาแล้วผ่านไป เค้าก็เป็นอีกคนที่ทำให้เรียนรู้เรื่องใหม่ ก็แค่เท่านั้นเองไม่มีสักคนที่เป็นของเราจริงจัง ไม่มีใครจะเดินร่วมทางกับเราจนตาย วันและคืนก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่เคยหยุดเดิน ก็ยังคงหมุนไป แม้ใจเราจะอ่อนแอ แต่เราก็ต้องผ่านพ้นมันไป เราต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ ก็เคยอยู่มาก่อนจะพบใครบางคนไม่มีใครสักคน ก็คงไม่เป็นอะไร อย่าร้องไห้เลยนะ ไม่มีใคร ไม่มีใครมาเห็นเราร้องไห้หรอกอีกไม่นาน ผ่านมันไป เราก็ลืมมันแล้ว เขาไม่แคร์เราแล้วก็คงต้องตัดใจ ไม่ต้องมองกลับไปอีก "น้ำตาไม่อาจทำให้ใคร…คืนมา"
Thursday, August 21, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment